Vandaag kreeg ik haar boek toegestuurd. Twinspiratie voor tweelingouders, van baby tot tiener.
Een praktisch en herkenbaar boek over opvoeden. Leuke voorbeelden, goede tips.
Ook voor een ouder die geen tweeling opvoedt.

Het meest geïnteresseerd was ik natuurlijk in het hoofdstuk ‘het verlies van een tweeling(kind)‘. Het hoofdstuk waar ik aan meegewerkt heb.
Ik wilde meewerken aan dit boek omdat ik me kapot erger aan (zwangerschaps) boeken waarin alleen maar op de roze wolk wordt ingegaan. Waar het ergste dat je kan overkomen opgezette voeten is. het negatieve aspect hoeft absoluut niet de boventoon te voeren, maar het belichten in een klein hoofdstukje kan mijns inziens absoluut geen kwaad.

Destijds heb ik veel nagedacht: Wat is het verschil tussen het verlies van een eenling en het verlies van een tweeling? Wat is het verschil tussen het verlies van beide kinderen en het verlies van een van de kinderen? Suzanne verwoord dit mooi in haar boek:

Het verlies van een kindje tijdens de zwangerschap blijft een zeer aangrijpende gebeurtenis.

Als je kinderen eenmaal geboren zijn, zul je niet alleen afscheid moeten nemen van je overleden kindje(s), maar ook van het tweelingouderschap.

Het kan zeer verwarrend zijn om vlak voor of direct na de bevalling één kindje te verliezen. Je krijgt dan te maken met de ingewikkelde situatie waarin verdriet en blijdschap samen vallen. Het is erg ingewikkeld om hiermee om te gaan. Het is voor veel ouders lastig om ruimte te geven aan het verdriet om het overleden kindje en tegelijkertijd het andere kindje liefde en aandacht te geven.
Tegelijkertijd kan het overlevende tweelingkind ook troost bieden. Juist omdat het een belangrijke reden is om door te gaan met je leven. Je wordt min of meer gedwongen om je verdriet een plek te geven, want je andere kind heeft jouw liefde en aandacht nodig.

Het kan best een tijd duren voordat het verdriet een plek heeft gekregen. Voor sommige ouders blijft het verdriet lang in de weg zitten, omdat ze door het levende tweelingkind steeds worden herinnerd aan hun overleden kindje. Zo zal de verjaardag van de tweeling altijd een dag van blijdschap en een dag van rouw zijn.

Veel mensen hebben er moeite mee om te praten over een overleden kind. Vrienden en familieleden doen soms hun uiterste best om dit onderwerp te vermijden. Maar voor de ouders is het belangrijk dat er ook aandacht is voor het feit dat het andere kindje ook heeft bestaan. En dat geldt natuurlijk ook voor ouders die beide kindjes hebben verloren.